In het eerste weekend van oktober vond de primeur editie van de Vaaren Waddentocht plaats. Want bij Vaaren, varen we.
Bij het krieken van de dag vertrokken we vanuit Scheveningen, om op tijd voor het getij in de haven van Harlingen aan te komen. Het plan was om met acht gedreven Vaaren sporters onder leiding van drie van onze trainers met een charterschip naar Terschelling te zeilen, om daar te genieten van dat wat de natuur ons te bieden heeft.
Omdat het getij goed leek, was er de ambitie om tussen Harlingen en Terschelling droog te vallen. Daarentegen bleek de zuidwestenwind te hard en de golfslag te hoog. De doen de klinknagels uit het schip doen rammelen, zo vertelde de schipper. Dat plan ging dus overboord. Daarom lieten we ons met een goede windkracht 5 in de zeilen door de geul blazen, tussen de oprijzende zandbanken door. Het zeilen ging enkel op mankracht. De mannen werkten zich in het zweet met het draaien aan de lieren en het sjorren aan de schoten.
Naarmate we het eiland naderden begon de eb steeds harder te stromen, de Noordzee op. Rond het middaguur kwamen we aan op het eiland, waar we ons tegoed deden aan een huisgemaakte pompoensoep en boterhammen met verse eiersalade. Met de buiken rond, ging de groep uiteen, het eiland op. Er werd rondgestruind over de verwilderde westpunt van het eiland. Al na een half uurtje jakkerde één van de gasten terug op zijn fiets naar het schip, met zijn laarzen onder het slik en een emmer vol met kokkels. De rest scheurde naar de surfspot, zo’n tien kilometer ten oosten van de haven. Hier werden de condities gecheckt en een verfrissende duik genomen
.
In de avond genoten we samen van de pas gevangen kokkels en een diner bereid door de crew. De volgende dag werd er rustig opgestart. Hete koffie en Fries suikerbrood stond klaar, waarnaar we weer op onze fietsen klommen en naar het Noorderstrand scheurden. Er stonden mooie golven en een behoorlijke stroming. Er werd gebodysurft, gesofttopt en koffiegedronken in de strandtent.
Rond het middaguur werd er snel een broodje knakworst met zuurkool naar binnen geschoven, waarnaar er naar de locatie van een wadden wandeltocht werd gesneld. Iedereen bewapend met surfschoentjes, surfshorts en windjackies stond met zijn voeten in het slik, waar de excursieleider de bodem omploegde met een hooivork in de zoektocht naar wadpieren, terwijl hij vertelde over het wadleven. Met een paar vers geplukte oesters achter de kiezen beukten we na afloop op onze fiets terug tegen de wind in naar het dorp.
De dag sloten we af met een gezellig maal in een restaurant en een slok bitter bovenop de het duin, waar de Brandaris de volle maan vergezelde bij het verlichten van het wad.
Op de laatste dag gingen we vroeg uit de veren. Bij een schitterende zonsopgang werden de surfboards in de bakfietsen gehesen en staken we af naar het Noorderstrand. De douwdekens hingen nog in de duinenpannen terwijl we langs sjeesden over de schelpenpaadjes. Aangekomen bij het strand was er niemand. Een offshore windje, een metertje golven. Cleane bakken, perfecte condities. We genoten van een geweldige surfsessie.
Teruggekomen in de haven vertrokken we exact om 11:00 uit de haven, zoals afgesproken. De zon scheen en de zeilen werden gehesen. In tegenstelling tot de heenreis werkten de zuidwestenwind en de uitgaande ebstroom ons nu tegen. Na drie uur te liggen opkruisen en geen meter te zijn verplaatst volgens de GPS startte de schipper de motor. Uitgeput maar voldaan zaten we op het dek, met de najaarszon op ons gezicht, terwijl we terugvoeren naar Harlingen. Daar propten we onze spullen in de auto en namen we afscheid.
Volgend jaar weer.
Dit verslag is geschreven door trainer Anne de Jong.
